Senegal via de achterdeur

Op vrijdagavond sliepen we in onze taxibus voor de Auberge. Zoals in de steden te doen gebruikelijk en dus ook hier in Nouakchott (hoofdstad Mauritanië) was de oproep voor het ochtendgebed een eerste onwelkome wekker. Het leek wel of de diverse moskees elkaar wilden overstemmen. Eén oproeper ging daarbij zover dat hij er naar ons idee bijna in zijn geschreeuw bleef.

Zaterdagmorgen nog even snel onze auto bijtanken voor ons vertrek in konvooi naar de grens in Senegal. Omdat het tankstation over een aardige wasplaats beschikte vroegen we of onze taxibus ook een beurt kon krijgen. Omdat we vrij vroeg waren moest iemand opgetrommeld worden door de bazin van het tankstation. De eerstgenoemde had er duidelijk geen zin en kwam tergend langzaam aangesloft. Maar na paar aansporingen door zijn meerdere ging hij voortvarend aan de slag met spons en een gemaakt sopje. Hij bleef maar doorgaan en op een gegeven moment was het wel welletjes voor ons die gewend zijn aan een 5 minuten carwash. Voor een lokale begrippen royale prijs van € 5stond de bus er (tot de verbazing van de andere challengers) weer mooi wit op. Jaja de donateurs krijgen zo ook voldoende exposure in Mauritanie en Senegal. He Flup van Multiplast.

Bij vertrek vervolgens aan de auberge richting de grensplaats Diama namen we afscheid van Paul (de motorrijder van LBS) en Dimitri (dessert Lion). Eerstgenoemde moest noodgedwongen de reis beeindigen nadat hij 2 dagen eerder bij een zandduin onaangenaam hard kennis had gemaakt met het staal van zijn eigen motor. Een aantal gekneusde ribben en twee afgebroken kiezen deden hem besluiten niet meer verder te reizen.

Na een rit van een uur kwamen we bij een zandpad aan. Als vreemdeling waren er snel aan voorbij gereden. Maar deze weg van een kleine 70 kilometer zou ons naar kleine grensovergang brengen. Daar zouden we eenvoudiger en goedkoper de grens moeten kunnen overgaan dan in Rosso.

De aanduiding van het bord 70 km/u op het ingeslagen pad bleek al snel een lachertje. De kuilen, hobbels en sleuven in de weg maakte dit pad een aardige uitdaging. Wat we te zien kregen was wel het Afrika zoals we dat vaak in natuurprogramma’s zien. Een uitgestrekte savanne lag op deze achtbaanweg voor ons.
Onderweg zagen we een groep everzwijnen oversteken, een dromedaris imiteerde een giraffe door het groen zo hoog mogelijk in de bomen te nemen . Langzamerhand ging het landschap over in een waterrijk landschap met waterbuffels langs de kant. Vissers zaten rustig voor hun hutje aan de waterkant te wachten totdat de visnetten uit het water gehaald konden worden.
De ware vogelliefhebbers zouden met watertanden de pelikanen en de diverse andere vogelsoorten hebben bekeken. Wij genoten niet veel minder!

Rond 4 uur bereikten we het eerste menselijke opstakel. De grens van Mauretanië met Senegal. Daar moest het grote onderhandelen en wachten beginnen. Toen we 2,5 uur later het land verlieten waren we € 62 lichter (€ 10 voor het doorkruisen van het natuurpark, € 2 voor de lokale gemeenschap, € 20 voor het uitschrijven van de auto, € 10 voor de paspoortafhandeling p.p.) en geen enkele controle van ons voertuig.

Vervolgens op weg naar de Senegalese grens. Daar weer hetzelfde liedje paspoort, auto inschrijven, autoverzekering en een pas om met de auto (van ouder dan 5 jaar) door Senegal te mogen rijden. Na 2 uur verschillende formaliteiten te hebben ondergaan was het inmiddels donker geworden. Op onze beurs was een extra aanslag van € 126 (€ 70 voor de auto , € 8 voor de brug, € 10 p.p. voor de paspoorten en € 28voor de 5 daagse autoverzekering in Senegal) gedaan. Dieselsponsors bedankt voor jullie ondersteuning!

Na een rit van uur kwamen we bij onze auberge in St. Louis aan. Een mooi gelegenheid direct aan het strand en dichtbij de stad. Het het eerste idee is dat het hier wat minder streng met het geloof wordt omgegaan. Dat was ook te merken aan de prijs van het biertje dat we gisteren na lange tijd van konden genieten.

In St. Louis hebben we vandaag (zondag) onze eerste rustdag sinds 9 oktober. We gaan zo meteen de UNESCO beschermde stad in en daarna wat luieren bij temperatuur van zo’n 35 graden en een lekker briesje. Een aantal andere teams moeten nog wat gaan sleutelen vanwege een tweetal kapotte dynamo’s, een gescheurd karter en nog wat kleine andere reparaties.

Morgenvroeg vertrekken we dan voor de rit naar Dakar. De finish komt nu wel heel dichtbij en dat voelt heel goed!

Tot de volgende update!