Zwetend naar Dakar

Vandaag zijn we vanuit St. Louis vertrokken voor een piece of cake etappe van ca. 240 km naar Lac Rose bij Dakar.

Vlak buiten St. Louis werden we al door een agent staande gehouden die in het passeren van de voertuigen had opgemerkt dat 6 personen geen gordel droegen. Na wat gekissebis en onderhandeling werd de boete voor een bedrag van € 30 afgekocht.

Omdat iets verderop één van de motoren een lekke band kreeg, hadden we genoeg tijd om in een dorpje rond te kijken. Na een kort gesprek met een meubelmaker werd ik (Sandman Raoul) uitgenodigd door een familie die met 11 mensen uit een pot (rijst met vis) zat te eten. Ze boden me een lepel aan en gebaarde dat ik mocht meelepelen. Vriendelijk maar beleefd gaf ik aan dat ik net had gegeten. Ok ok de laatste koekjes uit Holland dan als middagmaal.

Voordat we onze eindbestemming bereikten leek het wel alsof we in diverse dorpjes door een haag van kinderen reden. Allemaal zwaaien en vragen om cadeau's. Vanaf een leeftijd van 2 jaar staan ze al langs de weg.

Het Lac Rose (officieel Lac Retba) waar we vandaag en morgen doorbrengen is een zoutmeer dat op 25 km van de hoofdstad Dakar van Senegal gelegen is. Het is door duinen gescheiden van de Atlantische Oceaan.

Het dankt zijn naam aan de kleur van het water, die rose-achtig tot mauve is al naar het moment van de dag. Dit is te wijten aan het feit dat de hoge zoutconcentratie het licht anders breekt en aan de aanwezigheid van rode plankton en microbacteriën. [Bron: Wikipedia :-)]

Rose is ook de finishplaats van de Parijs-Dakar Rally. We logeren op een zeer mooie camping die ook enkele kleine hutjes en een zwembad heeft. Daar hebben we natuurlijk een duik in genomen. Wel lekker na een hele dag zweten bij een temperatuur van zeker 35 graden. We klagen niet, we kennen immers de temperaturen bij ons thuis.

Het was vanmorgen ook nog extra zweten omdat de camera ons in de steek liet. Ondanks de vele voorzorgsmaatregelen vermoedden we dat enkele zandkorrels toch het mechanisme van de camera had weten te vinden. Gelukkig hebben we met heel wat geblaas en "gefriemel" de camera weer aan de praat gekregen. We zouden immers niet graag de laatste etappe met de videocamera missen.

We hebben in het restaurant van de camping de poster van The Sandmen opgehangen naast alle andere challengers teams die hier in het verleden hun boodschappen hebben achtergelaten.

Morgen gaan we Dakar bezoeken, naar het slaveneiland Gorée en/of hier over het strand crossen met onze 4x4's of een quad. Mogelijkheden genoeg.

Woensdag staat de laatste etappe op het programma. Het beloofd een fysiek zware etappe te worden van 440 km. De rit kent naar een aantal zeer slechte stukken weg, een grensovergang (dus wachten) en de veerboot waar we net wel of net niet met alle voertuigen op terecht kunnen. Dan op weg naar de finish in Kartung.

Tot de volgende update! We kijken uit naar jullie reacties!